Równo 40 lat temu, koncern z Ingolstadt w modelu Audi 100 drugiej generacji, zaprezentował pierwszy pięciocylindrowy silnik benzynowy. Z biegiem lat cała koncepcja była ciągle udoskonalana i przeprojektowywana: pojawiło się turbodoładowanie, system oczyszczania spalin, technika czterozaworowa, potem silniki rajdowe, a w końcu pięciocylindrowa jednostka wysokoprężna. Współcześnie, doskonały silnik 2.5 TFSI montowany w Audi RS 3 Sportback i w Audi TT RS, kontynuuje wielką tradycję pięciocylindrowych jednostek napędowych ze znakiem czterech pierścieni.
Pięciocylindrowe silniki Audi osiągnęły już status kultowych. Stało się to z jednej strony za sprawą sukcesów w sportach motorowych, z drugiej zaś dzięki ich niezawodności i ekonomice. Odgrywają znaczącą rolę w ucieleśnianiu hasła Przewaga dzięki technice, a ich charakterystyczne brzmienie niezmiennie dostarcza wielkich emocji podczas jazdy.
Pierwszą pięciocylindrową, benzynową jednostkę napędową zamontowano w modelu Audi 100 (C2) w roku 1976. Samochód ten, określany również w Audi nazwą Typ 43, miał zająć zdecydowanie wyższą pozycję rynkową niż jego poprzednik. Według konstruktorów z Ingolstadt, ówczesne silniki czterocylindrowe nie były w stanie spełnić tego zadania. Dlatego inżynierowie zatrudnieni w Audi, na początku lat siedemdziesiątych debatowali nad zastosowaniem pięcio- i sześciocylindrowych silników rzędowych. Te ostatnie odrzucono, ze względu na zbyt dużą przestrzeń, którą zajmowały w samochodzie i niekorzystny rozkład masy. W związku z tym, osoby podejmujące kluczowe w koncernie decyzje, postawiły na pięciocylindrowy silnik rzędowy, który bazował na nowej koncepcji jednostek napędowych EA 827. Podstawowy w tej koncepcji czterocylindrowy silnik rzędowy, stosowano w latach siedemdziesiątych w całym koncernie Volkswagen, np. w modelach Audi 80 i Audi 100. Stworzony w oparciu o tę jednostkę silnik pięciocylindrowy o pojemności 2,1 litra, miał moc 100 kW (136 KM). Nowoczesny układ wtryskowy zwiększał jego wydajność i moc. Audi 100 5E trafiło na rynek w marcu 1977 roku.
Już w roku 1978, Audi zaprezentowało pierwszą wersję pięciocylindrowego diesla: wolnossąca, wysokoprężna jednostka napędowa o pojemności skokowej dwóch litrów, rozwijała moc 51 kW (70 KM). Rok później zadebiutowało kolejne pionierskie osiągnięcie Audi – pierwszy pięciocylindrowy, turbodoładowany silnik benzynowy. Osiągająca moc 125 kW (170 KM) i rozwijająca moment obrotowy 265 Nm jednostka, napędzała nowy wówczas topowy model Audi 200 5T.
Jeszcze więcej do zaoferowania miał pięciocylindrowy silnik benzynowy montowany w Audi Ur-quattro z roku 1980. Turbodoładowanie, chłodnica powietrza doładowującego – intercooler oraz stały napęd na cztery koła, to techniczny pakiet czyniący z tego samochodu idealny pojazd zarówno dla sportów motorowych, jak i dla codziennego użytku. W chwili rozpoczęcia sprzedaży, auto to generowało moc 147 kW (200 KM). Fin Hannu Mikkola, zdobył w nim tytuł mistrza kierowców Rajdowych Mistrzostw Świata w roku 1983. W tym samym roku Audi przedstawiło o 24 cm krótszą wersję Sport quattro o szerszym rozstawie kół. Napędzał ją nowo zaprojektowany, czterozaworowy silnik pięciocylindrowy o mocy 225 kW (306 KM), zbudowany z aluminium. Sport quattro był w owym czasie najsilniejszym, oferowanym przez niemieckiego producenta samochodem, dopuszczonym do użytku na drogach publicznych. Model ten był też bazą dla nowego samochodu rajdowego grupy B, którego czterozaworowy silnik już od momentu startu generował moc 450 KM (331 kW). Mocna rajdówka zadebiutowała w przedostatniej imprezie sezonu 1984 – rajdzie Wybrzeża Kości Słoniowej. W pozostałych jedenastu rajdach tego sezonu, Szwed Stig Blomqvist zasiadał za kierownicą B-grupowego Audi quattro A2, o mocy 265 kW (360 KM). Na koniec, Blomqvist zdobył tytuł Mistrza Świata Kierowców, a Audi, Mistrza Świata Producentów.
Również po wycofaniu się Audi ze startów w rajdach w roku 1986, cztery pierścienie kontynuowały dobrą, sportową passę. W roku 1987,Walter Röhrl za kierownicą Audi Sport quattro S1 (E2), wygrał wyścig w górę szczytu Pikes Peak w USA. Jego wyścigowe auto generowało moc 440 kW (598 KM). Natomiast model IMSA-GTO brylował w roku 1989 w amerykańskich wyścigach samochodów turystycznych, rozwijając 530 kW (720 KM) mocy – ciągle jeszcze z pojemności skokowej mniejszej niż dwa litry.
Kolejny krok milowy w historii motoryzacji, Audi zaprezentowało podczas Międzynarodowej Wystawy Motoryzacyjnej we Frankfurcie nad Menem w roku 1989. Tam właśnie, po raz pierwszy pokazano Audi 100 TDI. Był to pierwszy seryjnie produkowany samochód osobowy z pięciocylindrowym turbodieslem, bezpośrednim wtryskiem i z w pełni elektronicznym zarządzaniem pracą silnika. Z pojemności skokowej 2,5 litra generował moc 88 kW (120 KM). Jednocześnie, Audi nieustannie poszerzało paletę swych pięciocylindrowych silników benzynowych. W roku 1994, na rynek weszło Audi RS 2 o mocy 232 kW (315 KM). Jego wersja Avant, o mocy pojazdu sportowego, stała się prekursorem nowej klasy samochodów.
W roku 1994, wraz z pojawieniem się na rynku Audi A4 (B5), pięciocylindrowe jednostki opuściły segment B. W latach dziewięćdziesiątych były stopniowo zastępowane przez nowe silniki V6. Ostatnie silniki pięciocylindrowe, 2.5 TDI w Audi A6 i 2.3 Turbo w Audi S6, wyszły z produkcji w 1997 roku.
W 2009 roku nastąpił ich wielki „come back”. Turbodoładowana, pięciocylindrowa jednostka z bezpośrednim wtryskiem, pojawiła się w Audi TT RS. Zaprojektowany przez quattro GmbH, 2,5 litrowy, montowany poprzecznie silnik, rozwijał moc 250 kW (340 KM). Ten sam motor sprawdził się też doskonale w Audi RS 3 Sportback i w Audi RS Q3. Audi TT RS plus, zaprezentowane w roku 2012, miało nawet 265 kW (360 KM). Dziś, silnik 2.5 TFSI montowany w Audi TT RS, generuje 294 kW (400 KM). Począwszy od roku 2010, międzynarodowe jury złożone z dziennikarzy motoryzacyjnych, siedem razy z rzędu nagrodziło tę jednostkę tytułem silnika roku, „Engine of the year”, w swojej klasie.
